ارگونومی يا مهندسی فاکتورهای انسانی
سعيد كارجويان - بازرس اداره كار وامور اجتماعي آستارا
در جهان کنونی و در سرآغاز سده بیست و یکم میلادی، علوم، بخش عمدهای از مشکلات افراد را در سیستمهای کاری گوناگون حل و فصل کرده است. در این راستا، علوم و فنونی وجود دارند که از زوایای مختلف سلامت و بهداشت انسانها و نیز کارآیی آنها را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار میدهند. یکی از این علوم، ارگونومی یا همان مهندسی فاکتورهای انسانی است. حوزه پیدایش ارگونومی به انقلاب صنعتی ـ اواخر قرن نوزدهم و اوائل قرن بیستم ـ برمیگردد. کارهای پژوهشی فرانک و لیلیان گیلبرت در زمینه کارسنجی و مدیریت کارگاهی سرآغازی بر مطالعات ارگونومیک بود. پس از جنگ جهانی دوم و بویژه با روشن تر شدن مشکلات کاری و حتی تلفات ناشی از عدم توجه به دانش ارگونومی در محیط کاری، نیاز به طراحی محل کار بصورت ارگونومیک بیشتر احساس شد. پیچیدگی اشتباه های احتمالی در زمینه های مختلف همچون هواپیماهای جنگی، رادار و دیگر تجهیزات در طول جنگ، هم جنبه مهندسی و هم جنبه رفتاری داشت و گروههایی متشکل از روانشناسان، مهندسان، انسانشناسان و فیزیولوژیستها، همراه با هم کوششهایی را جهت حل مشکلات طراحی و آموزش آغاز کردند. چنین کوششهایی که در خلال جنگ دوم جهانی در آمریکا و انگلستان، به طور همزمان آغاز شده بود باعث گردید تا دانش ارگونومی شروع به رشد و توسعه کند. و در اغلب کشورهای اروپایی مورد توجه واقع شود.
تعاریف ارگونومی: واژه «ارگونومی» از دو کلمه یونانی «ارگو» به معنی کار و «نوموس» به معنی قانون و قاعده طبیعی مشتق شده است و در لغت به معنای قوانین طبیعی کار است. اما در اصطلاح کاربردی علم ارگونومی مجموعه دانشی است که از تلفیق علوم زیستی، فیزیولوژی انسانی، سیستمها و روش ها، طراحی مشاغل و محیط کار به وجود آمده است که سعی دارد ابزارها، دستگاهها و محیط کار را با توجه به در نظر گرفتن توانایی های جسمانی، فکری و محدودیتها و علائق انسانها، طراحی کند. این علم با هدف افزایش بهرهوری با توجه به سلامتی، ایمنی و رفاه کارکنان در محیط کار شکل یافته است. ارگونومی عبارتست از علم بکارگیری بهینه از ابزار کار در محیط کاری، به نحوی که حداکثر بازدهی در تولیداتی که انسان در آن نقش دارد، بدست آید در حالی که کارگر یا کاربر حداکثر رضایت را از کاربرد ابزار مزبور و همچنین از محیط کاری دارد و میزان ایمنی لازم در کار برای کارگران و کاربران فراهم شده است با توجه به تعریف فوق، علم ارگونومی از رشته های علمی نظیر پزشکی، فیزیولوژی، آمار، روانشناسی، مردم شناسی، آناتومی، بیومکانیک و سنجش ابعاد و اجزای بدن انسان، برای طراحی ماشین و محیط کار سود میبرد. در واقع، ارگونومی یک علم چند رشتهای است که ارتباط متقابل تکنولوژی، محیط و نیازهای روحی و جسمانی انسان را برقرار می سازد. اهداف اساسی علم ارگونومی، بهبود نحوه انجام کار، روش های کار و ابزار کار، و انطباق آنها با ویژگیهای روانی و جسمی انسان است. البته باید توجه داشت که با مراعات اصول ارگونومی، فشار کاری و خستگی های بی مورد کاهش مییابد.
شاخه های دانش ارگونومی: ارگونومی علمی چند نظامه است که در چهار حیطه عمده زیر فعالیت دارد: روانشناسی مهندسی2- فیزیولوژی کار3- بیومکانیک شغلی4- آنتروپومتری
نتیجه گیری
با توجه به حیطه گسترده دانش ارگونومی و با اعمال نظر بر این دیدگاه که این علم گستره وسیعی از سیستمهای صنعتی، یعنی محیط کار، انسان و ماشین آلات را مورد توجه قرار میدهد، میتوان گفت که یکی از مهمترین راههای توجه به انسان و چگونگی عملکرد صحیح و برتر او، آگاهی از اصول ارگونومی و کاربرد آن اصول در طراحی پستهای کاری است بنابراین برای تحقق این مهم میتوان توصیههایی را به دستاندرکاران تولید، مدیران، برنامهریزان و مسئولین محیطهای صنعتی ارائه نمود که در زیر به بخش کوچکی از آنها اشاره میشود:
آموزش مفاهیم ارگونومی به مدیران استخدام افراد، با توجه به نوع حرفه، ویژگیهای فردی و قابلیتهای افراد معاینات قبل از استخدام و معاینات دورهای کارگران با توجه به مدلهای ارگونومی طراحی پستهای کار با توجه به دادههای آنتروپومتری و توصیههای مهندسی فاکتورهای انسانی بکارگیری اصول مدیریت اقتضایی برای جلب رضایت افراد در انجام کار و استفاده از اصول ارگونومی توسط آنها بررسی و تجزیه و تحلیل حوادث شغلی، علل آن و زیانهای اقتصادی آنها تنظیم دستورالعملها و توصیهنامه های شغلی برای افراد شاغل در سیستم. |